Even er (op) uit

Elke mens heeft de behoefte om op tijd de sleur te doorbreken. In de vereniging na het oefenen van muziek, sport, spel of dans is het goed even te socializen, een beetje bijpraten in bv. de kantine of het café, dat doet de meesten wel goed. Sommigen nemen weleens ruimer de tijd om zelfs op weg te gaan, naar een bedevaartplaats dichtbij of veraf zoals bv. Santiago de Compostella.

Tegenwoordig lijkt het soms meer een prestatieloop in plaats van een verdiepingstocht, maar als het goed is zal het bij vrijwel iedereen iets teweeg brengen, los komen van een worsteling met het een of ander of de knoop in jezelf te kunnen ontwarren.

Alleen erop uit, om weer de balans te vinden in jezelf, zodat het uitgaan eigenlijk een soort naar binnen gaan wordt in de diepte van jezelf. Even alles los laten, om later met goede moed en innerlijk gesterkt weer alles aan te kunnen van wat op je levensweg komt.

Maar je hoeft het natuurlijk niet altijd zo ver te zoeken. Elke week een goede wandeling in de natuur, kan wonderen doen en meestal kom je wel een kapel of wegkruis tegen waar je een gebedje of overdenking kan doen.

God vergeet ons niet en kan ons altijd verder helpen op onze levensweg, als we maar de tijd durven te nemen voor Hem en durven te vertrouwen op Zijn hulp. Nee, Hij helpt niet altijd zoals wij willen, maar helpen doet Hij beslist, als we maar geduld hebben en ons openstellen voor Zijn aanwezigheid in ons leven.

Onvoorspelbaar, maar vroeg of laat bespeurbaar via iemand om ons heen, in de kerk en in de diepte van jezelf.

kapelaan H. Horstman.